Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Έργα Βιτρίνας ή Στρατηγικός Σχεδιασμός;

Από την πρώτη μέρα της υπουργοποίησης του ο κ. Νίκος Νικολαίδης έθεσε ένα στόχο.  Να προβάλει τον εαυτό του ως τον Υπουργό που προωθεί λύσεις σε χρόνια προβλήματα σε μικρό χρονικό διάστημα.  Ο στόχος αυτός είναι και θεμιτός και επιθυμητός, νοουμένου ότι το δεύτερο σκέλος του στόχου το "μικρό χρονικό διάστημα" δεν είναι στην ουσία το μοναδικό κριτήριο για την προώθηση λύσεων.

Είναι φανερό ότι ο κ. Νικολαίδης, ο οποίος οφείλει τη ανέλιξη του στο Υπουργείο στην κομματική του δράση στην ΕΔΕΚ, προσβλέπει, μέσω της θητείας του στο Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων, να θέσει τα θεμέλια της μετέπειτα πολιτικής του σταδιοδρομίας.  Ήδη αυτό επιβεβαιώνεται από τις φήμες που τον θέλουν να διεκδικεί με αξιώσεις την βουλευτική έδρα της ΕΔΕΚ στη Λεμεσό στις επόμενες βουλευτικές εκλογές το 2011.

Με αυτό ως δεδομένο, είναι φανερό ότι δεν τον ενδιαφέρουν οποιοιδήποτε μακροπρόθεσμοι σχεδιασμοί έργων.  Όλες του οι κινήσεις αποβλέπουν στον πρόσκαιρο εντυπωσιασμό και το εύκολο κέρδος για τον ίδιο.  Αυτό είναι ξεκάθαρο από τις αποφάσεις που λαμβάνει και τα μέτρα που εξαγγέλλει, κανένα από τα οποία δεν έχει ορίζοντα μεγαλύτερο από 6-12 μήνες. 

Ας δούμε τις πιο σημαντικές αποφάσεις που έχει λάβει και τις οποίες φρόντισε, με επιτυχία μπορώ να πω στις πιο πολλές περιπτώσεις, να πλασάρει, μέσω κυρίως στοχευμένων διασκέψεων τύπου, ως τεράστιες επιτυχίες:

1. Λεωφορειακή σύνδεση του αεροδρομίου Λάρνακας με τη Λευκωσία, Λεμεσό και Πάφο

Το μέτρο αυτό ήταν πράγματι το ευκολότερο που μπορούσε να προωθήσει ο Υπουργός και ίσως το πιο αυτονόητο.  Θα πρέπει, όμως, να τον πιστώσουμε διότι τουλάχιστον τόλμησε να το πράξει σε αντίθεση με όλους τους προκατόχους του.  Η δημοτικότητα του μέτρου ήταν εξασφαλισμένη, διότι το ευρύ κοινό θεωρούσε το μονοπώλιο των ταξί ως μάστιγα και διακαώς επιθυμούσε να έχει υπαλλακτικές λύσεις, όπως και στον υπόλοιπο κόσμο.

Πόσο καλά σχεδιάστηκε το μέτρο όμως;  Προηγήθηκε οποιαδήποτε μελέτη, ώστε να προκύψουν τα καλύτερα ωράρια, οι καλύτερες διαδρομές και τα καλύτερα σημεία για επιβίβαση και αποβίβαση των επιβατών;  Έγινε η καλύτερη προβολή του μέτρου; Έγιναν οι αναγκαίες υποδομές τόσο στο αεροδρόμιο, όσο και στα σημεία επιβίβασης και αποβίβασης;  Τηρούνται τα ωράρια πιστά;  Υπάρχουν συχνά δρομολόγια, ώστε αν καθυστερήσει μια πτήση να μπορεί κάποιος να πάρει το επόμενο λεωφορείο στο επόμενο μισάωρο το πολύ;  Τα λεωφορεία που χρησιμοποιούνται πληρούν όλους κανόνες ασφάλειας (π.χ. διαθέτουν όλα τα καθίσματα ζώνες ασφαλείας);  Η επιλογή των εταιρειών που εκτελούν τις διαδρομές έγινε με διαφανείς διαδικασίες;  Οι απαντήσεις σε όλα αυτά είναι βέβαια όχι.  Θα μπορούσε βέβαια να ήταν ναι, αν η στόχευση ήταν για εφαρμογή του σε ένα χρόνο αντί σε 3 μήνες, ώστε να σχεδιαστεί σωστά.  Η παράδοση του νέου αεροδρομίου Λάρνακας ήταν το πιο φυσιολογικό ορόσημο για εισαγωγή του μέτρου.

2. Δωρεάν Μεταφορά Μαθητών με Λεωφορεία

Με αυτό το μέτρο, ο κ. Νικολαίδης κτύπησε ρέστα.  Μέσα σε έξι μήνες αφότου ανέλαβε τα καθήκοντα του, κατάφερε να επιστρατεύσει όλα τα σαράβαλα που κυκλοφορούσαν ως λεωφορεία στους δρόμους της Κύπρου και να τα δρομολογήσει για μεταφορά των μαθητών για περίπου 2 ώρες την ημέρα.  Έπεισε το ευκολόπιστο κυπριακό κοινό ότι κατάφερε κάτι το πρωτοποριακό.  Δήλωνε ότι η Κύπρος είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που παρέχει δωρεάν μεταφορά των μαθητών στα σχολεία, δίνοντας την εντύπωση ότι η δωρεάν μεταφορά και όχι η ποιότητα της υπηρεσίας είναι ο αυτοσκοπός.  Αλήθεια, πόσοι γονείς δεν θα ήταν διατεθειμένοι να πληρώνουν 1 ευρώ κάθε μέρα για μια πραγματικά καλή υπηρεσία.

Πόσοι γονιοί έχουν άραγε συνειδητοποιήσει ότι τα λεωφορεία αυτά δεν πληρούν τους στοιχειώδεις κανόνες ασφάλειας, όπως για παράδειγμα  ζώνες ασφαλείας.  Γνωρίζουν άραγε ότι είναι πολύ πιθανόν το παιδί τους να μεταφέρεται όρθιο και ότι μπορεί το παραμικρό απότομο σταμάτημα ή ταρακούνημα να αποβεί μοιραίο.

Πως είναι δυνατόν ούτε ένας δημοσιογράφος να μη αναρωτηθεί για το κόστος παροχής της υπηρεσίας αυτής και κατά πόσο αξίζει για τα λεφτά που καταβάλλει ο κύπριος φορολογούμενος;  Γιατί δεν έχουν αναρωτηθεί αν προηγήθηκε οποιαδήποτε μελέτη για να καθοριστούν οι διαδρομές;  Με ποιες  διαδικασίες ανατέθηκε η υπηρεσία σε αυτούς που ανατέθηκε και πόσο διαφανείς ήταν;

3. Λωρίδα 2+ στη Λεωφόρο Μακαρίου 


Το τρίτο μεγαλεπήβολο μέτρο που προσπάθησε να προωθήσει ο κ. Νικολαίδης δεν του βγήκε. Κάπου θα πρέπει να άκουσε για κάποιο μέτρο 2+ που εφαρμόστηκε με επιτυχία αλλού.  Αποφάσισε να το εφαρμόσει στη λεωφόρο Μακαρίου τον Αύγουστο που  το 80% των Λευκωσιατών. εγκαταλείπει την πόλη.  Το ρίσκο που έπαιρνε ήταν φαινομενικά μικρό, όμως η προβολή του μέτρου αλλά και του ίδιου θα ήταν εξασφαλισμένη.

Επιστράτεψε τους τεχνοκράτες του και σε χρόνο ρεκόρ είχε έτοιμο σχέδιο.  Σ' αυτή την περίπτωση όμως λογάριασε χωρίς τον ξενοδόχο.  Ήταν φανερό σε όλους ότι το μέτρο ήταν πρόχειρα σχεδιασμένο χωρίς να είναι ξεκάθαρη η σκοπιμότητα εφαρμογής του μέσα στον Αύγουστο.  Όταν είδε την αντίδραση του κόσμου προφασίστηκε ότι η κίνηση δεν μειώθηκε όσο αναμενόταν (ωσάν να επρόκειτο για μέτρο που εφαρμόζεται όταν δεν υπάρχει κυκλοφοριακή συμφόρηση) και ανέβαλε 2-3 φορές την εφαρμογή του πριν την ακυρώσει οριστικά.

Θα μπορούσε άραγε ο κ. Νικολαίδης να επιβιώσει πολιτικά σε κάποιο άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου οι πολίτες έχουν ψηλές απαιτήσεις για την ποιότητα ζωής τους και όπου τα μέσα μαζικής επικοινωνίας διερευνούν και ενημερώνουν σωστά τους αναγνώστες, ακροατές και θεατές τους;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου